بررسی فقهی عقود مرابحه، خرید دین و استصناع
یکی از گام های اساسی در زمینه تحقق و توسعه نظام بانکی بدون ربا،استفاده از ظرفیت بالای عقود شرعی به وسیله طراحی و ابداع ابزارهای مالی مبتنی بر شریعت مقدس است. طراحی و ایجاد ابزارهای مالی اسلامی افزون بر رفع مشکلات فعالان بخش های مختلف اقتصادی،می تواند به توسعه روزافزون بازارهای مالی اسلامی منجر شود. درراستای رفع مشکلات اقتصادی در زمینه تخصیص منابع و حداکثراستفاده از ظرفیت های عقود اسلامی، عقود سه گانه استصناع، مرابحهو خرید دین پس از بررسی ابعاد مختلف آن در شورای فقهی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به فصل سوم قانون عملیات بانکداری بدون ربا افزوده شد. این نوشتار به بررسی اجمالی ابعاد فقهی عقود مذکور پرداخته است.
تعریف مرابحه: مرابحه معامله ای است که فروشنده قیمت تمام شده کالا (قیمت خرید و هزینه مربوط) را به اطلاع مشتری می رساند و سپس تقاضای مبلغ یا درصدی به عنوان سود میک‌ند (محمدحسن نجفی، ۱۴۱۵ ق، ج ۲۳ ، ص ۳۰۳ ). بیع مرابحه می تواند به صورت نقد یا نسیه منعقد شود، در صورتی که نسیه باشد به طور معمول نرخ سود آن بیشتر میشود.
