قانون گذرنامه مصوب ۱۰/ ۱۲/ ۱۳۵۱ با اصلاحات و الحاقات بعدی به همراه نظریات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

فصل اول – کلیات
ماده ۱- گذرنامه سندی است که از طرف مأموران صلاحیت دار دولت مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت‌ در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران داده می شود.
ماده ۲- اتباع ایران برای خروج از کشور و یا اقامت در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران باید تحصیل گذرنامه نمایند. صدور گذرنامه منوط به ارائه اسنادی است که هویت و تابعیت ایرانی تقاضا کننده را ثابت نماید. اسناد مزبور به موجب آئین ‌نامه اجرائی این قانون تعیین خواهد شد.
ماده ۳- خروج از کشور بدون ارائه گذرنامه یا مدارک مسافرت …