توضیحات
* یک – رأی وحدت رویه شماره ۶۸۸- ۲۳/ ۳/ ۱۳۸۵ هیأت عمومی دیوان عالی کشور:
نظر به این که چک با وصف فقدان طبع تجاری، از جهت اقامه دعوی توجه به ماده ۳۱۴ قانون تجارت، مشمول قواعد مربوط به بروات، موضوع بند ۸ ماده ۲ قانون تجارت است و از این منظر به لحاظ صلاحیت از مصادیق قسمت فراز ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی به شمار می رود. نظر به این که در همان حال، محل صدور چک در وجه ثالث، با تکیه بر ترکیب «محال علیه» در ماده ۳۱۰ قانون تجارت نوعی حواله محسوب است که قواعد ماده ۷۲۴ قانون مدنی حاکم بر آن می باشد، و از این نظر با توجه به مبلغ مقید در آن جزء اموال منقول بوده و هم چنان مصداقی از ماده ۱۳ مسبوق الذکر می تواند باشد، بی تردید دارنده …
